Volgens mij gaat het niet om meer mandaat wat nodig is. Maar om meer out-of-the-box denken. Doen wat nodig is in het belang van de jongere of multi-problem-gezin.
Ik vroeg mij in het verlengde van mandaat (ik neem aan dat het schuurt tegen dwang/ veilig thuis) af of het sociale wijkteam tegenwoordig hier voldoende in toegerust is op deze multiproblem gezinnen? Want wat wordt er dan nog gemist? (dit vanuit mijn eerdere werkzaamheden vanuit Jeugd ggz in de CJG gezinnen)
Het rapport stelt als optiestructuur op pagina 25: "Om in voorkomende gevallen (snel) tot de kern van de casus door te dringen en tot een maatwerkoplossing te komen, zou het helpen wanneer de sociaal werker zich kan wenden tot een vaste functionaris die binnen de eigen organisatie de taak heeft zich bezig te houden met multiproblematiek. Wij adviseren daarom om in de regeling op te nemen dat (het wenselijk is) dat overheidsorganisaties een functionaris multiproblematiek aantrekken."
Ik vind dit een vreemde aanbeveling. We roepen al jaren 1 gezin 1 plan en meteen daar achteraan 1 contactpersoon. Nog iemand erbij geeft alleen maar meer regeldruk. Ik denk dat sociaalwerkers voldoende op de van de mogelijkheden die de ‘eigen wetten’ binnen de eigen organisatie bieden om af te wijken. Geeft hen de ruimte om indien nodig snel te handelen.
Op zich prima als er sociaal werkers zijn die meer bevoegdheid krijgen om door te pakken in multiprobleemcasussen. In praktijk het vaak erg lastig om verschillende betrokken professionals op 1 lijn te krijgen, of om door de wirwar van regelgeving heen breken. Aan de andere kant leidt een mandaat af van de noodzaak om als betrokken professionals gezamenlijk tot een oplossing te komen. Uiteindelijk gaat het om werkhouding en verantwoordelijk nemen, wat niet in een 'mandaat' te vangen is.